maandag 13 mei 2013

An Unexpected Marriage

In het jaar 2013 bereiken zowel mijn echtgenoot als oudste zoon een ‘ronde en respectabele’ leeftijd. Tijd voor een feestje bedachten schoondochter Carolien en ik dus. En toen we plannen gingen maken om onze eega’s te verrassen hoorde ik tussen de regels door dat het ooit voorgenomen huwelijk van Mark en Carolien ook nog steeds hoog op de ‘bucket list' stond.
Mijn echtgenoot, geen groot ego hebbende, zette onmiddellijk zijn verjaardag opzij ten einde een onverwacht huwelijk voor te bereiden. Voor alle vrienden en familie bleef het gewoon een verjaardagsfeest van vader en zoon. We verzonnen een fake bokswedstrijd waar twee generaties met elkaar de strijd aan gaan. Hoe groot was de verrassing toen ruim tweehonderd genodigden zich verzamelden in black tie voor ‘de wedstrijd’. Na een korte aankondiging kwamen ze op in boxers tenue, vader en zoon en daarna werd het podium vrij gemaakt voor de bruid met hun twee ‘bruidskinderen’. De tranen vloeiden, het applaus hield niet meer op en het feest denderde door tot in de late uurtjes. Voor een kleine blik op deze unexpected marriage klik op: http://www.youtube.com/watch?v=ir5T5aOvtDg&feature=youtu.be
(film:nicksteinbuch)

Het gaat om de liefde

De tulpenbomen in bloei, de ringen gepoetst, jurken gladgestreken, haren opgestoken. Het trouwseizoen is begonnen, tenminste als je van een seizoen mag spreken.
Zo hadden Rogier en Marcia gisteren op het strand in Wijk aan Zee nét die ene dag waarbij Celsius de twintig graden aan raakte. Terwijl ik de volgende dag afreis naar het veel zuidelijker Dijon waar Maarten en Juliette een geweldig kasteel hebben afgehuurd voor hun huwelijksfeest. Het regent pijpenstelen. Op het moment dat ik dit schrijf zit ik in centrum van Dijon een heerlijke Coq au vin te eten. En bereid me voor op hun grote dag. Ik stuur Juliette een sms’je waarin ik haar meld  dat ik me heerlijk zit voor te bereiden en we ons vooral niet af laten leiden door wat voor weersomstandigheden dan ook! Een YES met veel uitroeptekens bevestigt  mij dat zij er net zo over denkt als ik. Aan een tafeltje naast me zit een stel die elkaar duidelijk niet begrijpen. Hij Engelsman en zij Française,  ze gebruiken handen en voeten en gelukkig wordt de ongemakkelijke situatie onderbroken door de ober die de bestelde maaltijden serveert.
Drie wijntjes later wordt de taalbarrière doorbroken door verliefde blikken waar geen woorden bij nodig zijn. Verzadigd van observaties en herinneringen verlaat ik het restaurant, me verheugend op de dag van morgen, weer of geen weer het gaat om de liefde en daar zijn geen voorwaarden aan verbonden!