Eind vorig jaar bereikte mij de mail van Duitse Jutta, wonend in Nepal die samen met haar aanstaande bruidegom Bastiaan (van Nederlandse afkomst), in het Amsterdamse Vondelpark zouden gaan trouwen. Het stel had elkaar in Nepal ontmoet, hij, expat en hoge functie bij een bank en zij expat en in de raad van bestuur van een wereldwijd farmaciebedrijf. Onze correspondentie verliep dus in eerste instantie via Skype waarna we een ontmoeting plande in het Amstelhotel.
Het leven van deze twee mensen tot nu toe was jaloers makend. Ze hadden de Himalaya beklommen, met haaien gezwommen in India, Vietnam en Londen gewoond en besloten hun grote avontuur samen voort te zetten. En heel eerlijk, ik was best nerveus. Er werden 200 gasten verwacht uit 18 verschillende landen. Een aantal van de gasten wilden een kleine inbreng en ik moest mijn speech afwisselend in het Engels en Duits brengen. Kortom goochelen met de juiste timing, toon en aansturing. Wat een heerlijk contrast was dit weer met het bruidspaar van de week daarvoor.
Bij deze bruiloft was de boerderij van de ouders van de bruid het decor. En het thema was Circus! Het bruidspaar hadden hiervoor een grote circustent laten plaatsen geweldige decordelen neergezet en van uitnodiging tot de taart was het circus element terug te vinden. Alles kon, de kinderen speelden ongedwongen om ons heen en de gasten vermaakten zich tijdens de leuke, deels door henzelf uitgesproken emotionele en luchtige huwelijksvoltrekking.
Waar bij het eerste echtpaar een bijzonder interessant en emotioneel Oost Duits verleden naar boven kwam (de bruid herinnert zich levendig de val van de muur en de wereld die zich daarna aan haar openbaarde), zo kwam bij het andere stel een heel creatief en muzikaal verleden bovendrijven. Maar bij beiden gold dat ze over grenzen heen kijken en de wereld op zich af laten komen. Niets uit de weg gaan, gewoon hun hart en intuïtie volgen. En van ieder verhaal leer ik weer anders naar de wereld te kijken. De soms verdrietige, vaak uitbundige maar meestal warme verhalen maken van bijna elke bruiloft een 'wereldbruiloft '.
donderdag 22 november 2012
maandag 10 september 2012
Een Hindoestaanse bruiloft
Wandelend door mijn e-mail box kwam ik een aanvraag tegen van Priya en Devradj. Het betrof een aanvraag voor een Hindoestaanse huwelijk.
Het bruidspaar zou 's avonds trouwen in Den Haag en konden mij niet precies zeggen hoe laat de ceremonie zou plaatsvinden. Voorafgaand aan de ceremonie zouden er namelijk , zoals dat bij een Hindoestaanse huwelijk gaat, een aantal rituelen worden uitgevoerd. En hoe lang die rituelen precies zouden duren dat ging van een aantal factoren af.
Mijn rol was niet zo groot deze keer, de ceremonie wilden ze graag kort houden temeer omdat ze zo'n 750 gasten verwachten. En dan is het zaak om het, in verband met de spanningsboog, het kort te houden. Er lag dus een kleine uitdaging voor mij. Tijdens het voorgesprek hadden ze mij al het een en ander verteld van wat ik zou kunnen verwachten. Op internet had ik gekeken wat een Hindoestaanse huwelijk inhield.
En bijzonder was het!
Toen ik aankwam zat de zaal helemaal vol met prachtig aangeklede mensen . De families zorgden zelf voor de catering en waren daar dagen van tevoren al mee bezig geweest. In een mooie decoratieve witte Maroh (tempel) zat het bruidspaar en daaromheen stonden ook weer allemaal uitbundig uitgedoste bruiloftsgasten.
Het huwelijk ging volgens de regels van Ariya Samaadj (een deel van het hindoeïsme). De dag van tevoren was er ongepelde rijst gepoft in beide families en die rijst wordt samengebracht op de huwelijksdag. Devradj en Priya kwamen na een groot aantal rituelen samen naar buiten, waarop Priya zich terugtrok om zich verder te verkleden en Devradj opnieuw de tempel inging samen met een aantal mannen en jongens om daar met elkaar te eten. "Dat is een ook Hindoestaanse gebruik ", vertelde een oom van het bruidspaar waarmee ik inmiddels in gesprek was geraakt.
Na enige tijd was het dan zover. De bruidegom, die zich inmiddels ook had verkleed stond klaar om zijn bruid te ontvangen. In een indrukwekkende bruidsjurk kwam ze over de rode loper aanlopen. Ik vertelde kort iets over hoe ze bij elkaar waren gekomen, hoe ze zich in hun leven hadden ontwikkeld en lichtte de getuigen toe welke rol ze in het leven van het bruidspaar hebben gespeeld tot nu toe. Natuurlijk bedankte ik de ouders hartelijk voor een mooie jeugd die ze Devradj en Priya hadden bezorgd.
Nadat ze elkaar het jawoord hadden gegeven en de handtekeningen waren gezet was het tijd voor een toast, waarna het bruidspaar de openingsdans ten beste gaf. Voor mij was het toen tijd om weer te vertrekken.
Het bruidspaar zou 's avonds trouwen in Den Haag en konden mij niet precies zeggen hoe laat de ceremonie zou plaatsvinden. Voorafgaand aan de ceremonie zouden er namelijk , zoals dat bij een Hindoestaanse huwelijk gaat, een aantal rituelen worden uitgevoerd. En hoe lang die rituelen precies zouden duren dat ging van een aantal factoren af.
Mijn rol was niet zo groot deze keer, de ceremonie wilden ze graag kort houden temeer omdat ze zo'n 750 gasten verwachten. En dan is het zaak om het, in verband met de spanningsboog, het kort te houden. Er lag dus een kleine uitdaging voor mij. Tijdens het voorgesprek hadden ze mij al het een en ander verteld van wat ik zou kunnen verwachten. Op internet had ik gekeken wat een Hindoestaanse huwelijk inhield.
En bijzonder was het!
Toen ik aankwam zat de zaal helemaal vol met prachtig aangeklede mensen . De families zorgden zelf voor de catering en waren daar dagen van tevoren al mee bezig geweest. In een mooie decoratieve witte Maroh (tempel) zat het bruidspaar en daaromheen stonden ook weer allemaal uitbundig uitgedoste bruiloftsgasten.
Het huwelijk ging volgens de regels van Ariya Samaadj (een deel van het hindoeïsme). De dag van tevoren was er ongepelde rijst gepoft in beide families en die rijst wordt samengebracht op de huwelijksdag. Devradj en Priya kwamen na een groot aantal rituelen samen naar buiten, waarop Priya zich terugtrok om zich verder te verkleden en Devradj opnieuw de tempel inging samen met een aantal mannen en jongens om daar met elkaar te eten. "Dat is een ook Hindoestaanse gebruik ", vertelde een oom van het bruidspaar waarmee ik inmiddels in gesprek was geraakt.
Na enige tijd was het dan zover. De bruidegom, die zich inmiddels ook had verkleed stond klaar om zijn bruid te ontvangen. In een indrukwekkende bruidsjurk kwam ze over de rode loper aanlopen. Ik vertelde kort iets over hoe ze bij elkaar waren gekomen, hoe ze zich in hun leven hadden ontwikkeld en lichtte de getuigen toe welke rol ze in het leven van het bruidspaar hebben gespeeld tot nu toe. Natuurlijk bedankte ik de ouders hartelijk voor een mooie jeugd die ze Devradj en Priya hadden bezorgd.
Nadat ze elkaar het jawoord hadden gegeven en de handtekeningen waren gezet was het tijd voor een toast, waarna het bruidspaar de openingsdans ten beste gaf. Voor mij was het toen tijd om weer te vertrekken.
Trouwen in Kroatië
Voor het huwelijk van Maaike en Wim vertrok ik begin deze maand naar het zonnige Kroatië . Met het op Terschelling wonende bruidspaar had ik een aantal maanden daarvoor een eerste gesprek gehad. Maaike en Wim hadden elkaar op zeer jonge leeftijd leren kennen en inmiddels al een geschiedenis van samenwonen, eigen huis en vele leuke vakanties achter zich. En op één van deze vakanties werd het idee geboren om er ook te trouwen. Maaike en Wim waren aangenaam getroffen door de schoonheid van de Kroatische kust en de vriendelijkheid van de bevolking. Ze maakten een afspraak met een van de mooiste locaties aan de kust, Medveja beach in Lovran en waren de eersten die op de pier in het water zouden trouwen.
De dag van het huwelijk hingen er zware grijze wolken in de lucht dat beloofde niet veel goeds want Maaike had aangegeven dat ze een ongelooflijke hekel aan regen heeft. Toen ik 's morgens op de locatie aankwam werd deze prachtig aangekleed met stoelen met grote roze strikken het was echt een feest om naar te kijken. Op de pier werd voor de ceremonie een blauw tapijt uitgerold en de stoeltjes werden alvast klaargezet. En gelukkig na een paar flinke buien trok de lucht open. Precies op dat moment kwam een stralende Maaike aan de arm van haar vader het strand op gewandeld. De plaatselijke bevolking liep uit en applaudisseerde luid. Het leek wel het huwelijk van een celebrity. Eenmaal op de pier met een klotsende zee om ons heen stond niets ons in de weg om alleen maar te genieten, het was droog en het was prachtig. We keken niet naar boven we keken vooral naar elkaar! En toen de laatste handtekening werd gezet viel er een dikke regendruppel op de akte. Ik keek Maaike en Wim eens even aan en we besloten dat het een traan van geluk uit de hemel was! En ze hebben nog lang doorgefeest aan de Adriatische kust.
De dag van het huwelijk hingen er zware grijze wolken in de lucht dat beloofde niet veel goeds want Maaike had aangegeven dat ze een ongelooflijke hekel aan regen heeft. Toen ik 's morgens op de locatie aankwam werd deze prachtig aangekleed met stoelen met grote roze strikken het was echt een feest om naar te kijken. Op de pier werd voor de ceremonie een blauw tapijt uitgerold en de stoeltjes werden alvast klaargezet. En gelukkig na een paar flinke buien trok de lucht open. Precies op dat moment kwam een stralende Maaike aan de arm van haar vader het strand op gewandeld. De plaatselijke bevolking liep uit en applaudisseerde luid. Het leek wel het huwelijk van een celebrity. Eenmaal op de pier met een klotsende zee om ons heen stond niets ons in de weg om alleen maar te genieten, het was droog en het was prachtig. We keken niet naar boven we keken vooral naar elkaar! En toen de laatste handtekening werd gezet viel er een dikke regendruppel op de akte. Ik keek Maaike en Wim eens even aan en we besloten dat het een traan van geluk uit de hemel was! En ze hebben nog lang doorgefeest aan de Adriatische kust.
Het weer op je huwelijkdag
Het was me het maandje wel. Deze maand heb ik weer veel mooie huwelijken in de open lucht mogen voltrekken. En wat mij opvalt is dat een van de belangrijkste spelers in de beleving van de bruidsparen toch weer de factor 'het weer ' blijkt te zijn. Nu kan ik mij volledig voorstellen dat je het ideale zonnige plaatje al weken of misschien zelfs maanden op je netvlies hebt staan maar je mag er je dag niet door laten verknallen
Vaak heb ik het gevoel dat er een engeltje op mijn schouder zit. Want geregeld trekt de lucht volledig open na hevige stortbuien als de ceremonie gaat beginnen en wordt er opgelucht adem gehaald. En waar ik dat aan te danken hebt dat weet ik dan niet maar ik ben er altijd weer dankbaar voor. Wel probeer ik de bruidsparen altijd voor te houden dat’ het weer ‘niet de belangrijkste factor van de dag mag zijn. En ik ben altijd blij als er een goed plan B is uitgewerkt voor als het weer Nederlandse trekjes gaat vertonen. Wedding planners zijn er als geen ander in bedreven om de dag bij wat voor weer dan ook te laten slagen.
Maar ook bij prachtig zonnig weer moet er over nagedacht worden dat je je familie en genodigden niet al die tijd in de volle zon zet. Ik zou willen dat locaties daar eens wat meer over mee zouden denken. Want vergeet niet dat het ook voor de foto's en alle herinneringen daarna niet echt leuk is als je je gasten in elkaar gedoken en verkleumd van de kou op de foto terugvindt of smeltend van de hitte met doorgelopen make up, transpirerend of met samengeknepen oogjes of zonnebrillen. Kortom zorg ten alle tijden voor wat beschutting. En als de locatie er zelf niet mee komt wees dan zo assertief om daar over te beginnen. Want ook voor dit stukje geld het moet in één keer goed!
Vaak heb ik het gevoel dat er een engeltje op mijn schouder zit. Want geregeld trekt de lucht volledig open na hevige stortbuien als de ceremonie gaat beginnen en wordt er opgelucht adem gehaald. En waar ik dat aan te danken hebt dat weet ik dan niet maar ik ben er altijd weer dankbaar voor. Wel probeer ik de bruidsparen altijd voor te houden dat’ het weer ‘niet de belangrijkste factor van de dag mag zijn. En ik ben altijd blij als er een goed plan B is uitgewerkt voor als het weer Nederlandse trekjes gaat vertonen. Wedding planners zijn er als geen ander in bedreven om de dag bij wat voor weer dan ook te laten slagen.
Maar ook bij prachtig zonnig weer moet er over nagedacht worden dat je je familie en genodigden niet al die tijd in de volle zon zet. Ik zou willen dat locaties daar eens wat meer over mee zouden denken. Want vergeet niet dat het ook voor de foto's en alle herinneringen daarna niet echt leuk is als je je gasten in elkaar gedoken en verkleumd van de kou op de foto terugvindt of smeltend van de hitte met doorgelopen make up, transpirerend of met samengeknepen oogjes of zonnebrillen. Kortom zorg ten alle tijden voor wat beschutting. En als de locatie er zelf niet mee komt wees dan zo assertief om daar over te beginnen. Want ook voor dit stukje geld het moet in één keer goed!
Abonneren op:
Posts (Atom)